گنجشكك اشي مشي

مي پيچمت در  هزارتوي حرير مهرم، دختركم .... كه راه مي روي و جان مي پراكني در تنم... مي خندي و  خنكاي حضورت گرماي روزگار را از تن خسته ام مي گيرد... ...  خوب است كه هستي شيرين است كه هستي ... چشمانم به فرداست و دري كه تو از آن به شوق و لبخند و پيروزي سر مي رسي ... جگرگوشه ام! تولدت مبارك  

بيست  و پنجم تيرماه براي سنجش سلامت به دبستان راهيان زهراي جردن رفتيم. ساعت 9  رسيديم و ساعت 14 بيرون آمديم.در حالي كه قرار بود اول وقت پذيرش شويم. خانمي كه از تو آزمون سنجش هوش گرفت، صدايم كرد و گفت: "عالي... عالي.... عالي.... لياقتش دانشگاه هاروارد است.برايش زمان بگذار و به كلاس بفرستش...زبان...شنا...موسيقي....نقاشي..."   آيا من استحقاقش را دارم كه در پرورش استعدادهايت به تو كمك كنم؟ آيا تو راهت را پيدا خواهي كرد؟ آيا جامعه به تو در پيدا كردن بهترين راه كمك خواهد كرد؟   دوستت دارم و برايت موفقيت، آرامش و شادي آرزو مي كنم. ...